mantelo

Vasta longa senmanika vesto, per kiu oni kovras la aliajn vestojn: ilia mantelo flirtis en la vento (Z); kozaka, kavaleria, kortega, reĝa mantelo.
burnuso, pelerino.

Longa vesto kun manikoj por kovri la aliajn vestojn, sed ne tiel alĝustigita kiel palto: vojaĝmantelo, pluvmantelo.
kitelo, surtuto.

(f) Trompŝajno, preteksto: sub mantelo de afableco li kaŝas senmezuran egoismon; sub la mantelo de la kristana amo; sub la mantelo de la nokto.
masko, vualo.

[GEOLOGIO] Tavolego de la terglobo, situanta inter la krusto kaj la kerno: supra mantelo (ĝis 700 km); malsupra mantelo (inter 700 kaj 2 900 km).

banmantelo (Z)
Mantelo, kiun oni surmetas post bano.

blazonmantelo
[HERALDIKO] Vasta senmanika vesto, kovranta blazonŝildon kaj ĝiajn ornamaĵojn.

dammantelo
Alkemilo.

frizomantelo
Malpeza mantelo, uzata por ŝirmi la vestaĵojn de homo dum hartondado, ŝminkado ks.

kablomantelo
Kovraĵo, plej ofte konsistanta el plumbo aŭ alia elasta materialo, kiu servas por ŝirmi kablon kontraŭ malsekiĝo.

potmantelo
Tegaĵo, el kolorpapero ks, servanta por kaŝi kaj ornami florpoton.

Ridi sub mantelo (= subridi).
Sub la mantelo de la nokto.

, , , , , , , , , , , , , ,