humana
human/a (1)
Posedanta la plej noblajn ecojn de la homo, kompatemon, bonfaremon, helpemon: oni ne povas esti justa, se oni ne estas humana; humana mastro, juĝisto; la humanaj idealoj.
homama. humaneco
Eco de io, iu humana: la profunda humaneco de Vergilio; trakti la venkitojn kun humaneco. humanigi
Fari, ke iu, io estu humana: humanigi sovaĝulojn, militistojn; humanigi leĝon. humanismo
Doktrino, serĉanta en la helen-latina civilizo la plej bonan rimedon por humanigi kaj klerigi la homaron.
klasika, helenismo [VIDU] homaranismo. humanisma - Rilata al humanismo: la humanismaj studoj.
- (evi) Rilata al la sociaj sciencoj, kontraste kun matematiko kaj natursciencoj.
humanisto
Fakulo, studanta la helenlatinan civilizon kaj la antikvajn klasikajn literaturojn: Germanujo, kiu estis iam la centro de la humanistoj (Z).
helenisto. malhumana
Barbara, ne inda je la nomo de homo: la maŝina civilizacio estas esence io malhumana.
Iel rilatitaj:
barbarx
bestx
bonx
homx