[medicino] Havi tian difekton, ke oni parolas nur hakante k ofte ripetante la silabojn: tiu, kiu balbutas parolante, ofte ĉesas balbuti kantante. kartavi, lispi.
Malfacile aŭ nedistingeble paroli: ili posedas la lingvon tre malbone k malfacile balbutas anstataŭ paroli flue (Z), Tadeo timis, balbutis, kiel antaŭ instruist' lernanto (G).
II- (tr) Diri, balbutante: la infano imite balbutas la simplajn vortojn (Z); li balbutis pardonpeton.
balbuto Io balbutita: lian balbuton neniu komprenis.
balbutado Ago, parolmaniero de iu, kiu balbutas: komparante ilian balbutadon kun la perfekta flua parolado de aliaj personoj (Z); (f) la balbutado de la kinoarto en la jaroj 1910-14.
balbutigi Fari, ke iu balbutu: lia fierega sinteno balbutigis la ambasadoron; fremdlingve balbutigi iun (Z).